کد مطلب:41798 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149
تا اینكه شعله جنگ بالا گرفت، و چشمها كاسه خون شد. هر كس به فكر نجات خود بود. همراهان من (كه از همه جا ماءیوس شده بودند) به یكدیگر نگاه كردند و سپس متوجه من شدند و همه یك صدا گفتند: ابا الحسن! برخیز. پیامبر خدا(ص) مرا بر پا داشت و (فرمان حمله بر سنگرهای سترگ دشمن را صادر فرمود). من یكه و تنها بر انبوه دشمن تاختم، با هر كس روبرو شدم او را كشتم،همچون شیری كه شكار خود را بدرد قهرمان ایشان را از دم درو كردم.با فشار ضربات پی در پی، آنان را وادار ساختم تا درون شهر خود عقب نشینی كنند. آنگاه در [صفحه 386] قلعه آنان را با دست خود از جا كندم یك تنه داخل قلعه شدم. هر مردی كه خود را آشكار ساخت از پا در آوردم و هر زنی كه به چنگم افتاد اسیرش كردم... تا آنكه به یاری خداوند متعال، پیروز گشتم و بتنهایی؛ بی آنكه همره و یاوری داشته باشم، غایله جنگ را خاتمه دادم. 2- به خدا سوگند، كندن در خیبر و پرتاب آن تا مسافت چهل ذراعی، به قدرت بشری و توان جسمانی نبود. بلكه به تاءیید الهی و نیروی ملكوتی و جانی كه به نور پروردگارش روشن است، صورت گرفت. 1- قال علی (ع):... یا اخا الیهود فانا وردنا مع رسول الله (ص) مدینه اصحابك خیبر علی رجال من الیهود و فرسانها من قریش و غیرها فتلقونا بامثال الجبال من الخیل و الرجال و السلاح و هم فی امنع دار و اكثر عدد، كل ینادی و یدعو و یبادر الی القتال فلم یبرز الیهم من اصحالی احد الا قتلوه حتی اذا احمرت الحدق و دعیت الی النزال و اهمت كل امری نفسه و التفت بعض اصحابی الی بعض و كل یقول: یا ابا الحسن! انهض. فانهضی رسول الله (ص) الی دارهم فلم یبرز الی منهم احد الا قتله و لایثبت لی فارس مدینتهم مسددا علیهم، فاقتلعت باب حصنخم بیدی حتی دخلت علیهم مدینتهم وحدی، اقتل من یظهر فیها من رجالها و اسبی من اجد من نسائها حتی افتتحتها وحدی و لم یكن لی فیها معاون لا الله وحده.[2] . 2-... و الله ما قلعت باب خیبر و رمیت به خلف ظهری اربعین ذراعا بقوه جسدیه و لاحركه عذائیه، لكنی ایدت بقوه ملكوتیه و نفس بنور ربها مضیئه.[3] . [صفحه 387]
1- برادر یهودا![1] ما، در ركاب رسول خدا(ص) بر خیبر شهر همكیشان تو كه مردانی از یهود و دلاورانی از قریش و دیگران را در خود جای داده بود، یورش آوردیم. دشمن كه سواره و پیاده با ساز و برگ كامل مجهز بود به سان كوه در برابر ما ایستادگی كرد.دشمن با افراد زیادی كه داشت در محكمترین جایگاه سنگر گرفته بود و هر یك از آن فریاد می زد و از جمع ما مبارز می طلبید. هیچ یك از همراهان من به نبرد آنان نرفت جز اینكه از پای درآمد.
صفحه 386، 387.